Mijn persoonlijke Album top 10 van 2017

Jaap Pekelaer
1 dec 2017
3 minuten om te lezen

2017 is een goed muziek jaar gebleken, de definitieve doorbraak voor vinyl met helaas daardoor een behoorlijke prijsstijging voor zowel tweedehands als nieuwe releases. Ik heb het afgelopen jaar veel nieuwe dingen ontdekt en gekocht maar ook wat oudere albums voor mijn verzameling aangeschaft.

Voor mij bracht 2017 ook weer een herontdekking van de jazz, mede natuurlijk door het Blackstar album van Bowie. Ik kreeg het album van Donny Mccaslin, en vond ook Dylan Howe een drummer die Bowie's muziek uit Berlijn een nieuwe invulling gaf. Ook twee mooie tweedehands lp's gevonden: een dubbel lp van Chris Barber en The Fox van Urbie Green. Twee platen die ik veel gedraaid heb toen ik een jaar of achttien, negentien was. Het is een vreemde ervaring om zodra de eerste tonen klinken meteen de muziek te herkennen. Ook is dat bijna veertig jaar geleden dat je die voor het laatst gehoord hebt. De laatste jazz lp die ik kocht was van Desafinado van Coleman Hawkins. Deze lp past mooi tussen de andere jazz/bosanova lp's die ik al heb.

Ik kocht dit een jaar een boek over de geschiedenis van het Blue Note label en ben op zoek gegaan om daar wat mooie albums van te kopen. Blue Note is alleen al bekend om de mooie en vooruitstrevende album-art. Een van de albums die ik kocht was Hub-tones, een reissue van Freddie Hubbard. Maar heb nog wat meer albums van Blue Note op mijn verlanglijstje staan

Een andere grote ontdekking voor mij persoonlijk is Steven Wilson, zijn album To The Bone is wat mij betreft het album van het jaar. En misschien wel het beste wat ik in lange tijd gehoord heb. Dan reken ik natuurlijk Bowie niet mee, dat blijft buiten categorie en onvergelijkbaar..

Destroyer nog zo’n ontdekking uit 2017, een indiepop band uit canada. Begin dit jaar kocht ik Poison Season en onlangs kwam het nieuwe album Ken uit. Bijzondere muziek met veel stemmingen, soms ingetogen soms uitbundig. Kortom echt de moeite waard om eens te luisteren.

Van Bowie heb ik dit jaar natuurlijk ook het een en ander gekocht, live albums vooral. Ook Bowie’s muziek catalogus wordt op allerlei manieren uitgemolken, nieuwe boxen met cd’s of (helemaal onbetaalbaar) vinyl. In elke box zit dan ook wel weer iets dat de echte fan wil horen of hebben. De station to station Harry Maslin mix bijvoorbeeld die echt fantastisch klinkt, Bowie’s stem komt nog veel meer vrij in de ruimte en geeft menig kippenvel moment. Ook de 2017 Visconti mix van Lodger is mooi om te horen. Het zou natuurlijk mooi zijn als deze albums ook nog los op vinyl uit komen.

Er blijft nog wel het een en ander te wensen op Bowie gebied, een re-release op vinyl van Black Tie White Noise, Buddha Of Suburbia en de Tin Machine albums.

Een afwezige op deze lijst is Lorde en haar nieuwe album Melodrama, dat kwam al in juni uit op cd maar tot dusver nog geen spoor van een vinyl uitgave. Dat was een van de albums die ik sowieso had willen aanschaffen dit jaar. Jammer maar geeft kennelijk ook blijk van de eigenzinnige artiest die Lorde is.